Carib 25 14-01,07 Grenada

Beste vrienden, Carib 25 Zo 14-01,07 Grenada

Ik heb er weer eens te lang mee gewacht om weer eens wat van mij en de Sea Beryl te laten horen,maar hier ben ik dan toch.
En wel ten anker liggende in de “Lagoon”een rustige ankerplek in St.George op het eiland Grenada,ben daar 2 dagen geleden aan komen zeilen.
Dus ben eerst naar het zuiden gegaan vanuit Martinique wwar ik de feestdagen wilde doorbrengen en heb daar geen spijt van omdat ik met wat Hollanders daar`heb doorgebracht,maar het zeilen lonkte en ben toen vertrokken naar Rodney Bay op St.Lucia een 25 mijl zuidelijker,je zeilt dan over de Caribische zee en in de luwte van de eilanden met halve en altijd genoeg wind,op die tocht kwam ik voor het eerst walvissen tegen,ik zag ze spuiten op een halve mijl maar op de foto,s zie je daar maar weinig van.

Maar ja toch geeft dat een apart gevoel,ben de baai en daarna de haven binnengelopen en kreeg een mooi plekje in de marina toegewezen en kreeg daar alle hulp van de haven boys met het aanmeren en dan gelijk naar de douane en alle andere diensten wat zeker 1.5 uur in beslag nam,maar dat hoort er nu eenmaal bij dus niet zeuren.
Een hele gezellige haven die ook de finish is van de ARC.en dus een heel levendige boel daar,moet wel wennen dat iedereen zijn diensten komt aanbieden of het om vers fruit of om boodschappen te doen is en vooral je schip te willen schoon maken,dat boodschappen heb ik maar niet afgeslagen dus met de taxi(na onderhandelen over de prijs) naar een shopping mal gegaan en werd daar keurig weer afgehaald en het voer werd aan de boot afgeleverd.
Heb daar wat restaurantjes en barretjes aan de haven aangedaan en na 3 dagen het zeil gehesen en een 20 mijl verderop het anker laten vallen in Soufriere zuid van St.Lucia.

Altijd gedroomd en gelezen van anker uit en de achterkant een touw om een palmboom en dan schudden maar aan die boom tot er een kokosnoot uit valt.
Die kokosnoot heb ik maar gelaten.
Zou het bijna vergeten,kwam daar `die baai binnen zeilen en kwam er tot mijn schrik achter dat mijn dieptemeter niet meer werkte,wat nu want zonder dat ding word het wel heel lastig om aan te lopen dus gelijk Kees Spui opgebeld (hij heeft hem geleverd en ingebouwd)of hij een snelle oplossing wist en wist te vertellen dat er dan ergens wel een draadje gebroken zou zijn.
Ben daarna heel voorzichtig naar een paar daar voor anker liggende jachten gevaren en kreeg hulp van een plaatselijke man in een klein bootje en die voer voor mij uit en anker uit en een andere man die op een oude surfplank van het strand kwam handroeien nam mijn achterlijn en knoopte die vast aan de palmboom.
Einde verhaal?Wel nee, de een na de ander kwam wel zijn loon op eisen voor bewezen diensten, dat en ieder een pilsje toe en waren je grote vrienden en vroegen hoe laat ik de andere dag weer zou vertrekken.
10 uur antwoordde ik en ben heerlijk wezen zwemmen om weer het volgende bezoek te krijgen,mooi houtsnijwerk of wat fruit of kokosnoten ik heb maar een paar bananen genomen en twee jochies ook op zo,n plank gingen pas weg na 2 cola en marsrepen(kralen had ik niet bij me).
De andere dag om 8 uur dook ik het water in om mijn achterlijn van de boom los te maken en kwam het hele circus aangevaren om mij van dienst te zijn maar zij viste helaas voor hun achter het net en kon zonder hulp en onder protest en zonder dollars,bier en cola in te leveren er vandoor stuiven naar een 50 mijl verderop liggend eiland Bequia na een fantastische zeiltocht met windkracht 5 bft.Port Elizabeth aan,t anker en aan de rum en cola te gaan.

Heb er ook maar 1 nacht doorgebracht want ik wil zo spoedig mogelijk op Grenada zijn om daar een paar dagen door te brengen en dan zachtjes aan weer naar het noorden te trekken en kom dan die plaatsen wel weer tegen en vele andere want het hele gebied tussen St.Vincent en Grenada(de Grenadines)kennen vele ankerplekken die ik zeker zal aandoen.

Ben de andere morgen voor dag en douw van anker gegaan voor de laatste tocht naar Grenada maar onderweg kwam ik een Nederlands jacht tegen de “Horta”en die wist mij te vertellen dat de “Lagoon”overvol was en dat de Tyrrel bay op Carriacou zeker een leuke stop zou zijn en na 43 mijl liep ik prachtige baai binnen en vond mij s,avonds terug in een klein restaurantje aan het strand waar ik een goed uitzicht had over mijn dingy en de baai waar de Sea Beryl zeker niet de enigste was die daar lag te deinen achter anker.
Carriacou en Grenada is 1 staat,vroeger Engels grondgebied maar nu onafhankelijk met een band met het moederland,trouwens de hele Grenadines zijn onafhankelijke staten met als moederland Engeland.
St.Lucia ook Engels maar eigen staat, maar Matinique is onafhankelijk maar Frans.
Ik ben de volgende dag met de busje waar een stuk of 8 mensen in kunnen naar Hillsborough, de Hoofdstad gegaan en dat gaat luid toeterend want als de chauffeur weer iemand zag lopen en die stak zijn hand op na dat getoeter dan stopte hij en had er weer een passagier bij.
De mentaliteit van dat trage lopen en doen van de bevolking houd op als ze achter het stuur zitten,wat kon die man over die kronkelpaadjes scheuren,ik hield mijn hart vast.
Maar alles kwam goed en heb mij daar ingeklaard bij de douane want dat ging(zei de Horta zeiler veel vriendelijker en sneller dan in granada.
De volgende dag een rustdag met veel zwemmen en de boot aan de waterlijn schoongeboend en s,avonds daar weer gegeten(had ik beloofd als zij een kip op menu hadden staan)met rum en cook weggespoeld.
De laatste 32 mijl de andere dag gedaan en er was plaats genoeg in de “Lagoon”,ga morgen met een reisgezelschap met een jeep op stap om de omgeving te verkennen.

Ik heb op de site carib 24 zelf ook wat reacties gegeven,dus Andre en Tonny,Eugenie en Theo, Kim en de rest van de familie,Roland ,Henny en Sjerp even terug naar carib 24.

Tom en Lilian,Jacob en Mieke,Hans en Lida,Ruud en Irene en Jos en Marga.
Proost vanaf de Sea Beryl en zal dat zeker op 19 Januari op de Ggrachen skiers doen .Bertus
Proosttttttttttt.Ps foto,s komen als internetcafe open is dus blijf kijken

Foto,s zijn geplaatst,
Dit transportschip is speciaal ontworpen om het schip net als een onderzeer tot een bepaalde diepte te laten zakken,dan varen de jachten een voor een binnen in de zeg maar tijdelijke drijvende jachthaven,als alles binnen is en dat duurt wel een hele dag.pompt de bemanning het schip weer omhoog tot het diepste jacht bijna de vloer raakt en duikers met communicatie mogelijkheden plaatsen er een bok onder en verder gaat de vloer weer omhoog tot het volgende jacht bijna de vloer raakt.
Dat gaat zo door tot het ondiepste jacht in dit geval een catamaran op de bok staat.
Het schip komt dan verder omhoog en kan de bemanning met droge voeten hun werk afmaken,als alles goed vastgesjord staat kan het vertrekken,hij gaat met deze vracht naar La Rochelle.
Hij doet er zo,n 14 dagen over dus zal rond de 15e aankomen.

Maarten en Marja van de"Lady Ann" zullen wel blij zijn dat zij hun schip weer in ontvangst kunnen nemen en ik hoop voor hun dat de plaatsing van hun nieuwe mast en wat reparaties voorspoedig mogen verlopen en zij weer zee kunnen kiezen.
Bertus